Infekcje, problemy z oddychaniem, lub długotrwałe problemy z oddychaniem są wszystkimi możliwymi powikłaniami operacji plastycznej nosa. Jeśli nie możesz wykonać zabiegu z któregoś z tych powodów, możesz rozważyć rewizję nosa. Infekcje są najczęstszym problemem, ale istnieją również inne komplikacje, które mogą wystąpić.
Zapraszamy do lektury artykułu, który jest wynikiem naszej wspólnej inicjatywy z holapaola.pl
Rynoplastyka rewizyjna
Rynoplastyka rewizyjna może być wykonana, gdy pierwszy zabieg nie daje pożądanego efektu. Zabieg ten polega na zmianie kształtu nosa w celu poprawy wyglądu twarzy pacjenta. Mimo, że po zabiegu rewizyjnym wystąpią pewne zasinienia i obrzęki, objawy te powinny ustąpić w ciągu tygodnia. Pacjenci powinni również unikać forsownych zajęć przez co najmniej dwa tygodnie i mogą wymagać przyjmowania środków przeciwbólowych.
Kiedy uważasz, że operacja plastyczna nosa nie powiodła się, ważne jest, aby skonsultować się z chirurgiem. Chociaż nie jest konieczne, aby czekać, aż poprzednia operacja jest w pełni wyleczona, aby rozważyć rewizję rhinoplastyki, należy omówić procedurę z lekarzem, aby ustalić, czy jest to możliwe, aby naprawić problem. Chirurg powinien wyjaśnić, jakie zmiany zauważył i jakie kroki należy podjąć, aby zminimalizować ewentualny obrzęk nosa.
Rewizja nosa jest procesem, w którym chirurg koryguje poprzednią pracę nosa. Pacjent może poprosić o korektę, jeśli uważa, że nos jest nadal zbyt duży, zbyt mały lub ma nierównowagę twarzy, która utrudnia mu prawidłowe oddychanie lub mówienie. Powikłania te nie są winą poprzedniego chirurga, ale raczej mogły wynikać z nierealistycznych oczekiwań pacjenta.
Rewizja nosa jest bardziej skomplikowana niż pierwotna, ponieważ wymaga zastąpienia utraconych tkanek. Aby to zrobić, chirurdzy muszą pobrać tkankę dawcy z innego miejsca, np. z ucha lub żeber. Ponadto, nieregularności tkanki miękkiej mogą wymagać naprawy za pomocą tkanki z innej części ciała. Niektórzy chirurdzy wykorzystują linię włosów jako miejsce do umieszczenia przeszczepów, podczas gdy inni używają przeszczepów skóry z innych części ciała.
Rewizja nosa jest często wykonywana wiele lat po pierwszej operacji, dlatego ważne jest, aby odczekać co najmniej sześć miesięcy po pierwszej operacji przed zaplanowaniem rewizji. Daje to czas na zejście obrzęku i zmiękczenie tkanki bliznowatej. Może też upłynąć kilka miesięcy, zanim widoczne będą pełne rezultaty pierwotnego zabiegu.
Rewizja nosa jest kosztowną procedurą i wymaga wysoko wykwalifikowanego chirurga estetycznego. Prawdopodobnie będzie kosztować więcej niż pierwotna procedura, więc ważne jest, aby znaleźć chirurga z doskonałymi umiejętnościami komunikacyjnymi. Przed podjęciem decyzji o rewizji nosa, pacjenci powinni obejrzeć zdjęcia przed i po zabiegu, aby określić związane z nim ryzyko.
Endonasal rhinoplasty
Istnieje kilka powodów, dla których dana osoba może potrzebować procedury endonasal rhinoplastyki, gdy rhinoplastyka nie jest możliwa. Zabieg ten zmienia kształt kości i chrząstek w nosie. Może on również pomóc w poprawie oddychania.
Endonasal rhinoplastyka polega na wykonaniu równoległych nacięć po wewnętrznej stronie nosa. Może być mniej inwazyjna niż zabieg otwarty i nie pozostawia widocznej blizny. Ma ona jednak kilka wad. Po pierwsze, może być trudno zmienić położenie skóry nosa, ponieważ musi ona zostać rozciągnięta, aby uzyskać dostęp do szkieletu. To rozciąganie może również zniekształcić chrząstkę nosa. Po drugie, wprowadzenie drastycznych zmian może nie być możliwe.
Po trzecie, istnieje kilka rodzajów ryzyka. Zabieg może pozostawić u pacjenta pewne zasinienie po operacji. Jest to jednak efekt przejściowy i nie utrzyma się dłużej niż tydzień. W dłuższej perspektywie niewielkie zasinienia będą jedynym powikłaniem zabiegu.
Kolejną wadą otwartej rhinoplastyki jest ryzyko powstania widocznych blizn. Blizna jest niewielka i zagoi się tak, że będzie prawie niewidoczna. Będzie ona widoczna, jeśli chirurg wykonujący rynoplastykę nie zastosował szwów. Na szczęście nie jest to trwały efekt, a czas rekonwalescencji będzie zależał od konkretnych zmian, które są wprowadzane do nosa.
Rynoplastyka endonasalna jest lepszą opcją dla pacjentów z różnymi problemami kosmetycznymi lub funkcjonalnymi. Jej zaletą jest to, że jest mniej inwazyjna niż procedura otwarta, ale chirurg będzie musiał wykonać nacięcie na wewnętrznych strukturach nosa. Inną wadą jest to, że procedura wymaga więcej dysekcji i podważania nosa. Poza tym może prowadzić do większego urazu operacyjnego. Ponadto nacięcie po wewnętrznej stronie nosa może zakłócić drenaż limfatyczny tkanki koniuszka nosa.
Inne zagrożenia to krwawienie, rumień związany z przekrwieniem naczyń, zakażenie i utrzymująca się anosmia. Krwawienia pooperacyjne są częste, ale zazwyczaj są łagodne. Jeśli się utrzymują, można założyć tampon tylny, aby zatrzymać krwawienie. Jeśli krwawienie jest silne, może być konieczna embolizacja angiograficzna.
Zakażenia
Zakażenia, gdy nie można wykonać zabiegu rhinoplastyki, mogą być poważne i wymagają pilnego leczenia. Opcje leczenia obejmują zarówno środki zachowawcze, jak i złożone procedury rekonstrukcyjne. Głównym celem jest zachowanie tropizmu skóry przed podjęciem bardziej inwazyjnych metod leczenia. Procedury te mogą obejmować zabiegi z użyciem osocza bogatopłytkowego (PRP) lub sesje mikrowypełniania. Zakażenia po zabiegu rhinoplastyki są stosunkowo rzadkie, ale zdarzają się. Mogą być spowodowane przez bakterie takie jak Staphylococci, Streptococci i Pseudomonas. Zakażenia mogą być również wywołane przez nietypowe patogeny, takie jak prątki niegruźlicze.
Po zabiegu rhinoplastyki pacjenci prawdopodobnie będą odczuwać pewien ból. Niektóre osoby doświadczają obrzęku i zasinienia po zabiegu. Może to być niepokojące, zwłaszcza jeśli masz złamane kości nosa. Może również wystąpić krwotok podspojówkowy, czyli zasinienie w białkach oczu. Objawy te jednak zwykle ustępują samoistnie po kilku tygodniach. W celu zminimalizowania obrzęku zachęca się pacjentów do stosowania zimnych okładów z lodem na dany obszar.
Pacjenci wracający do zdrowia po zabiegu rhinoplastyki powinni unikać kontaktu z zanieczyszczonymi powierzchniami. Powinni powstrzymać się od palenia przez co najmniej 3 tygodnie po zabiegu. Palenie i spożywanie alkoholu może zakłócić działanie leków i spowodować nadmierne krwawienie. Najlepiej pozostać w domu przez pierwsze 3 tygodnie po rhinoplastyce, aby zmniejszyć ryzyko infekcji.
Zakażenia po rhinoplastyce mogą być powikłaniem skutkującym suboptymalnymi wynikami, stratami ekonomicznymi i zagrożeniem dla zdrowia. Mimo że istnieje pewne piśmiennictwo na ten temat, niewiele wiadomo na temat przyczyn tych powikłań. Ponadto nie jest jasne, czy dany szczep bakterii jest bardziej prawdopodobny do wywołania zakażenia niż u pacjenta niezakażonego.
Mimo że powikłania pooperacyjne występują stosunkowo rzadko, ważne jest ich rozpoznawanie i leczenie. Podczas gdy niektóre można łatwo kontrolować za pomocą antybiotyków, inne mogą wymagać wielu operacji rekonstrukcyjnych, aby odwrócić skutki zabiegu. Najlepszym sposobem zapobiegania powikłaniom jest edukacja na temat wspólnych zagrożeń i objawów, które mogą wynikać z zabiegu. Jeśli dojdzie do zakażenia, ważne jest, aby skonsultować się z chirurgiem w celu określenia zakresu problemu.
Zakażenia spowodowane przez cellulitis okołoustne mogą skutkować szeregiem powikłań, w tym bólem i obrzękiem. Specjalista może przepisać amoksycylinę/klawulanian w celu leczenia tego stanu. Chociaż infekcje podczas zabiegu rhinoplastyki są rzadkie, są możliwe i powinny być traktowane poważnie.
Długotrwałe problemy z oddychaniem
Jednym z potencjalnych powikłań zabiegu rhinoplastyki są długotrwałe problemy z oddychaniem, które mogą się rozwinąć. Jest to spowodowane zmianą kształtu bocznej ściany nosa, która podczas wdechu zwykle opada do wewnątrz. Resekcja chrząstki w ścianie bocznej może prowadzić do trwałej utraty wrażliwości błony śluzowej, a utrzymująca się niedrożność może wystąpić nawet po wielokrotnych septorhinoplastykach.
Jeśli po zabiegu rhinoplastyki występują u Ciebie długotrwałe problemy z oddychaniem, możesz rozważyć wykonanie rhinoplastyki rewizyjnej. Podczas tego zabiegu chirurg może skorygować nadmiernie zoperowane miejsca poprzez stworzenie małej kieszonki lub wzmocnienie usuniętej chrząstki. Inną opcją jest zastosowanie płatów rozpierających lub przeszczepów rozpierających w celu rozwiązania problemów z oddychaniem.
Przed przystąpieniem do operacji plastycznej nosa należy porozmawiać z chirurgiem o wszelkich problemach z oddychaniem, jakie mogą wystąpić. W ten sposób chirurg będzie mógł dostosować zabieg do Twojej specyficznej anatomii. Po zabiegu należy spodziewać się obrzęku, zasinień i bólu.
Jeśli uważasz, że rhinoplastyka jest dla Ciebie odpowiednia, upewnij się, że wybrałeś doświadczonego chirurga specjalizującego się w tej procedurze. Konkretnie, powinieneś szukać chirurga, który jest certyfikowany w zakresie chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej twarzy (ABFPRS). Ważne jest również, aby poprosić o referencje i przykłady ich wcześniejszej pracy.
Poza fizycznymi efektami ubocznymi rhinoplastyki, doświadczysz również ryzyka. Ryzyko to wynika w dużej mierze z procesu gojenia i indywidualnej reakcji. Być może będziesz musiał przejść operację rewizyjną, jeśli zabieg rhinoplastyki nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Niemniej jednak, rewizja jest często doskonałą opcją dla pacjentów, którzy nie lubią wyniku ich początkowej operacji lub mają problemy z oddychaniem.
Jeśli chirurg powiedział Ci, że operacja nosa nie rozwiąże Twoich problemów z oddychaniem, ważne jest, abyś znalazł dobrego chirurga, który może skorygować te problemy. Taki chirurg może zapewnić Ci drożność nosa, której potrzebujesz po operacji. Ważne jest również, aby upewnić się, że Twój chirurg pozostawia nozdrza wystarczająco szerokie.
Pomimo ryzyka związanego z rhinoplastyką, powikłania są rzadkie. Najczęstsze powikłania to krwawienie i zakażenie. Perforacje przegrody są rzadkie, ale może wystąpić otwór w przegrodzie, zwany krwiakiem przegrody. Może to spowodować, że oddychanie przez nos będzie trudniejsze i głośniejsze niż przed operacją. Duża perforacja przegrody może również spowodować załamanie kształtu nosa zewnętrznego.
Podobne tematy
